Memeden kestikten sonra..

Bu başlık benim google yazıp ilgili hiç birşey bulamadığım başlık! Kadın sitelerinde birbirini tanımayan insanların hamiş, canım, balım, hayatım diye seslendiği sitelerde bilgi adı altında son derece yanıltıcı ve saçma sapan dedikodular yaptığı yerler dışında hiç bir yerde bilgi bulamadım. 

Anne sütünü ve emzirmeyi en çok savunan insanlardan biri olarak bu başlık bana çok yabancı.. San 6. aydan itibaren ek gıda almaya başladı ve ne verdiysek yedi hiç ayırmadı. Ancak 1. yaşına girmesiyle beraber hem yemek seçmeye hemde memeye aşırı bir düşkünlüğü başladı. 10 dakkaya bir gelip tshirtümü sıyırıyor, tam yemek gördüğünde üstüme atlayıp meme istiyor, gece sabaha kadar memem açık büfe şeklinde yatmamı saymıyorum bile. Hem sabaha kadar emiyor hemde emzik yapıyor. Ben yan yatmaktan belimin ağrısından uyuyamaz oldum o da emme bahanesiyle yatağında değil bizim aramızda yatmaya iyice alıştı. Artık eşim bizim yatağı ona bırakıp Sanın yatağında uyumamızı önerdi, o derece! Zaten çok aklımı kurcalayan emzirme konusu 1 yılı doldurup ta doktorumuza kontrole gittiğimizde aldığı kilo normalin altında çıkınca iyice emin olmuştum. Meme bırakılacak.. Ama nasıl.. Öncelikle benim hazır olmam gerekiyor çünkü o memeyi isterken ki suratı heycanı sevimliliği ve memeye kavuşunca ki mutluluğu huzuru yanağımı okşayan eli keyif yaparken çıkardığı o sesleri.. Hepsini bir kenara atıp onun iyiliği başlığı altında bu işe bir dur demek sanıldığından da zormuş.. Ben ağlama noktasına gelip gelip dönmeler yaşadıkça bı iş olmadı. Derken 1 ay daha geçti..san tam 13 aylık 1 günlükken bir anda kendimde o gücü buldum ve yardımcımızında gazıyla memeyi bantladım. Gelip açıp açıp gidiyordu ve bu görüntü onu şaşırtır diye düşündüm. Önce bi baktı, sonra ağzını bi yanaştırdı geri çekti, sonra bi elledi.. Baktı olcak gibi değil ağlama nımarası yaptı, sonra gerçekten ağladı. Ben ona anlattım bak meme yok gitti bitti dedim. Sakin ve kararlıydım. Kendim bile şaştım ama oldukça kararlı devam ettim. Bantı hiç çıkarmadım. Ama en korktuğum geceydi. Çünkü san gece uyanıyor ve gözü kapalı memeye geliyordu. Benim dışımda kimse de onu sakinleştiremiyor sadece memede susuyordu. Gece oldu Sanı uyutma görevi babasındaydı. 7 de başladı 9:30 da san uyumuştu. Ayağına koydu, kucağında salladı her meme dediğinde izah etti, önrünüzden ömür gitti ama uyudu. Çok bi feci ağlamadı ama.. Gece biz de yattık saat 1 de uyandı bu sefer sakinleşmedi ben açtım gösterdim bantlı memeyi, hatırlattım gündüz ki konuşmaları ona.. Yine ayakta sallanarak uyudu. Biliyorum yatağına koy kendi uyusun diyen insanlar çok ama biz bir anda bu kadar gaddar olup herşeyi aynı anda kesmek istemedik. Bir tek değişiklik olsun bir seferde ve o da yeterince büyük bir değişiklik zaten dedik.

San o geceyi atlattı ya.. Ben sabah acılar içinde göğsü şiş yüzü gözü şiş uykusuz ve meymenetsiz kalkmışım ne önemi var?!