San bugün 4 yaşında!

Kimine göre bir önemi yok ama 4 koca yıl,  kocaman adam gibi hissettirdi bana bu sabah! Uyandık, genelde okula eşofman giyen oğluma lacivert pantolon giydirip üzerine de kırmızı bir polo yaka t-shirt giydirdim, sanki ilkokula başladı :) Eşofmanla bebek, pantolonla adam oluyormuş gibi... Öptük öptük tebrik ettik iyi ki doğdun şarkıları söyledik ve okula gönderdik. Akşam üstü okuldan çıkınca oyuncak almaya gidicez diye söz verdik.

Çocuk ve oyuncak konusu bizim ailede bir kurala bağlanmıştı en son. Şöyle anlatayım, odalar taşınca, kutular kapanmayınca, ayağınızın altına lego parçaları daha sık batar olunca bu işe bir dur dedik. Ben baya bir okudum çocuk ve oyuncak konulu yazıları. Doyumsuz olmalarından başlayıp mutsuz çocuklar yetiştirmeye kadar, hatta maddiyatı öğrenmelerine kadar sayısız yazı okudum you tube kanalı izledim.

Yine döndüm dolaştım kendi iç sesime..

Dedim ki "San her çıktığımızda sana bir oyuncak alırsak evde, odan da oyun oynayacak alanın kalmayacak. Sen en iyisi oyuncaklara bak, oyuncakçılarda gez dilediğin gibi, gerçekten ihtiyacın olan bir şey olduğuna karar verirsen alalım" dedim dedim ded... de.. d.. Nasıl sarhoşum, nasıl içkiliyim.. (şaka şaka) Önce bi suratıma baktı, sorumluluk duygusu vermeye çalışıyorum bebeye, kendini bir şey sandı, vay dedi ben karar vericem dedi. Nasıl kendinden emin! Girdik oyuncakçıya buna ihtiyacım var şunu almalıyım dedikçe herşeye tamam diyorum. Neyse geldik kasaya, elindekileri bana uzattı. İlk oyuncak ta "aa bunun mavisi sende var" dedim. Ha evet dedi direkt vazgeçip ikinci oyuncağı uzattı. "Hmm bunun üstünde kaç yaş yazıyormuş oku bakalım" dedim. 5+ yazısına bakıp "beş" dedi. Olmaz sen 4 yaşındasın dimi annecim" dedim. Geçti diğerine.. "Aa anne bu legonun üstünde de 5+ yazıyormuş" diye kendi düzeltti kendini. Bi baktık elde avuçta birşey kalmamış. Göz hizasına eğilip hatta oturup "bak gördün mü ihtiyacın olan birşey bulamadın bugünlük eve gidebiliriz evdekilerle oynayabilirsin" dedim. Hiç mızlanmadan çıktık eve geldik. "Vay be" dedim "ne kadar kolay oldu" Eve geldik tabi başladık onu almadı annem bunda şu vardı vay efendim neden almadın.. aa noluyor ya? böyle planlamamıştım. Neyse dedim hiç cevap vermedim, konu değiştirdim falan geçti gitti o gün. Sonra bir AVM ziyaretimizde daha aynı şeyler geldi başımıza ama bu sefer söylenme kısmı yaşanmadı eve gelince..

Şimdi kendiliğinden oyuncakçı gördüğünde tutturmuyor tam tersine "anne benim var bundan zaten dimi?" diye bakıp susuyor. Yada çok beğendiği ve onda olmayan bir oyuncağı gördüğümüzde bence ona gereksiz ve oynayacağına inanmadığım bir oyuncaksa o hemen yönlendirme yapıyorum çaktırmadan kendi seçmiş gibi. "Annecim bu oyuncakla çok fazla oynayamazsın ama bak burda puzzle var istersen alalım evde beraber yaparız" diyorum. 290 tl ilk saçma sapan bir figür yerine 2 adet 10 tllik puzzle ile günü kurtarıyorum.

San süper kahramanlara çok meraklı bir çocuk ne yazık ki.. Daha doğrusu öyleydi.. Şimdi figürlerden çok legolar kaydı aklı ki bu beni çok mutlu ediyor. Legolardan mimari eserler yapıyor resmen beni çok şaşırtıyor. Polis ve asker yeni favorisi, hayvanlar, lego adamlar hep favorisi. Hayvanat bahçesi yapıyor, oraya ziyarete gelen adamlar çocuklar oluyor, polisler görevliler kapıda bekliyor falan.. baya bildiğiniz bir dünya.. Hayatın içinden..

Birde oyun terapisi var ki çok sevdiğim.. Oyunla anlatarak, oyun oynatarak sorunlarımızdan korkularımızdan bahsedip, direkt değil indirekt olarak yaklaşıyoruz. Mesela o lego adamlardan biri mutlaka San, annesi ve babası oluyor. Oynatırken onları konuştururken istemediği, korktuğu yada hoşlanmadığı şeylerden konuşuyoruz. Bu bazen okulda ki bir arkadaşı olabiliyor, bazen bir canavar gölgesi.. Annesi olarak ona oyunda ki annesi ağzından anlatıyorum, çok hoşuna gidiyor.

Oyun terapisinde kullanıldığını bildiğim bir diğer obje de Lego dışında bir o kadar faydalı oyun evleri.. Atölye Tinimini bu işi çok başarılı ve titiz yapanlardan biri. Yurtdışından gelen hazır olanları biraz pahalı geldiği için kendi markalarını kurup kendileri yapmaya başlamış iki anne.. Instagramdan bakıp inceleyebilirsiniz @atolyetinimini ismiyle. Web siteleri de var, https://www.pimdeco.com dan girip oyun evleri ve eşyalarına bakabilirsiniz. Bir çok psikoloğun ofisi için aldığı, ana okullarında da kullanılmaya başlanan bu evler de herşey onun dünyasında geçiyor. Herşey minicik ve çocukların el göz koordinasyonunu geliştiriyor. 3 yaşından 12 yaşına kadar uzun süren bir oynama dönemi var. Tabi bir Lego kutusuna 300 TL verip sadece 1 hafta oynadığını hesaba katarsak, evin ömrünün uzunluğu ile fiyatı komik bir rakama geliyor. Bu aslında detaylı yazacağım ayrı bir post konusu...

Sonuç olarak oyuncak ve San'ın yeni yaşına girmesi konusu böyle.. Bugün okuldan çıkıca bir (1) tek oyuncak alma hakkı var tabi ki.. Arkadaşlardan,aileden gelen hediyeler de olunca yeterli bence! :))